از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان
این رو از سخنرانی فاطمیه آقای قاسمیان برداشته بودم و در وباگ سال ۹۴ منتشر کرده بودم. دوست داشتم بازنشرش کنم:
جزو آداب در دعا حهت استجابت دعا بحث یقین به اجابت آن است. امام صادق (ع) می فرمایند : « إذا دَعَوتَ فَظُنَّ أنّ حاجَتَکَ بالبابِ» وقتی دعا میکنی، جوری دعا کن که کاملا گمانت بر آن است که حاجت تو پشت در است.
در جای دیگری حضرت می فرمایند: «إنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لا یَسْتَجیبُ دُعاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ ساهٍ» خداوند عزوجل دعایی را با قلب سهو و این پیش فرض که مستجاب نمی شود یا تیری در تاریکی دعا کرده است، جواب نمی دهد. «فَإذا دَعَوْتَ فَأقْبِلْ بِقَلْبِکَ ثُمَّ اسْتَیْقِنْ بِالْإجابَةِ» هنگام دعا با قلبت به آن سمت اقبال کن و رو کن و یقین به اجابت دعا داشته باش. خواسته شده که اینگونه دعا کنیم.
ما در روایات داریم وقتی انسان حالت تضرع پیدا می کند و دعا می کند، آن حاجت در شرف برآورده شدن است؛ البته با همان توضیح قبلی در خصوص مظان استجابت دعا.
